Humberto van den Broek (61) vaart al bijna twintig jaar rond in de Stille Zuidzee, als zijn hoogbejaarde moeder Tilly plots bij hem aan boord wil wonen. Samen zeilen ze drie jaar lang de horizon tegemoet. Het avontuur van haar leven. En het zijne. “Mama was ons geheime wapen.”

Van Rembrandt tot Van Gogh en van Mondriaan tot Vermeer. Welke Hollandse meester je ook opnoemt, je kunt er donder op zeggen dat diens werk ooit bij Hizkia van Kralingen (52) in de vrachtwagen lag. Met dank aan zijn eigen meesterwerk: de Turtle, een transportkist die de internationale kunstwereld in razend tempo verovert. Gebaseerd op zijn eigen surfplank nota bene. “Surfen is en blijft de rode lijn.”

Als twintiger voer Mark Slats (42) zonder zeilervaring een boot van Australië naar Nederland. Het is nog maar het begin van een reeks waanzinnige zeereizen die elke verbeelding tart. Zijn laatste wapenfeit: de iconische Golden Globe Race, een spartaanse solozeiltocht rond de wereld. Over golven als torenflats, hallucinaties vol zombies en de kalmte in de storm.

Tussen de wasbordjes en wespentailles is Mirna Valerio (43) een nogal opvallende verschijning in het hardloopcircuit. Vergis je niet: ze weegt dan wel 120 kilo, maar deinst niet terug voor wedstrijden van evenveel kilometers. 

Boomklimmen? Veel te gevaarlijk. Slootjespringen? Ben je betoeterd. Wie pech heeft groeit tegenwoordig op in een wereld van rubberen tegels, rondcirkelende helikopterouders en minder buitenspeeltijd dan een bajesklant. Een recept voor rampspoed. Op de bres voor de buil en blauwe plek.

Voor Surf Tribe schoot Stephan Vanfleteren (49) wereldwijd 2500 portretten van legendarische, gelauwerde, maar ook compleet onbekende surfers. Geen actiefoto’s op azuurblauwe golven. Wel serene zwart-witportretten waar de liefde voor de oceaan nog altijd van af spat.

Een hardnekkige jeugdwerkloosheid en noodlijdende oceanen. Voor Wietse van der Werf (35) is het simpel: twee problemen die elkaars oplossing kunnen zijn. Het vormt de blauwdruk van de Sea Ranger Service: ’s werelds eerste maritieme rangerdienst. ‘Mensen zeggen dat we helemaal gek zijn.’

In Tokio maken skateboarders in 2020 voor het eerst hun opwachting op de Olympische Spelen. Als tweede op de wereldranglijst is de Limburgse Candy Jacobs (27) bij de vrouwen vrijwel verzekerd van een startbewijs. Als ze zich een vliegticket kan veroorloven tenminste. “Ik vind het niks om zo te moeten bedelen.”

Nadat Simon Wheatcroft (35) zijn gezichtsvermogen verloor, bracht hardlopen weer licht. Hij rende tegen lantaarnpalen, voetgangers en zelfs auto’s. Totdat hij onlangs – dankzij een rotsvast geloof in technologie – ongeschonden de marathon van New York liep. Zonder begeleiding. Als eerste blinde ooit.

Van Kenia tot Kazachstan: over heel de wereld stuit designer Dave Hakkens (29) op de piepkleine plasticfabriekjes die kortgeleden enkel in zijn hoofd bestonden. 

Virgilio Martínez (40) was hard op weg om een professionele skateboarder te worden. Één mislukte truc en wat botbreuken later was het tijd voor plan B: koken. Dit jaar werd hij door zijn collega’s gekroond tot beste chefkok op aarde. 

Als oorlogsfotograaf zwierf hij van brandhaard tot brandhaard. Als modefotograaf stonden de mooiste modellen voor zijn lens. Maar Amos Nachoum (66) wilde slechts één ding vastleggen: de schoonheid van witte haaien, orka’s en ander groot onderwaterwild. Oog in oog, zonder kooi of zelfs duikflessen. Gevaarlijk? Jij zegt het.

Surfvrienden Ritsert Mans (29) en Peter Mooij (32) hebben een droom: het olie-imperium van Shell hoogstpersoonlijk de nek omdraaien. Hun middel: één houten racemotor en een buslading algen.

Zet Floortje Dessing (46) op een afgezonderd eiland of in een schier onbereikbaar jungledorp en ze begint spontaan te stuiteren. Maar verder weg betekent niet per se beter. Een gesprek over de kunst van het reizen.

Dieren zijn voer voor documentaires en kinderboeken. Planten slechts saaie schepsels. Onzin, vindt botanisch filosoof Norbert Peeters (31). Want achter dat oubollige groen gaat een wereld vol waanzinnige wezens schuil. Over escaperoomseks, nectarjunkies, jetlagbomen en de huurmoordenaars van je bloemkool.

Al 25 jaar bouwt kunstenaar Theo Jansen (68) op het Haagse Zuiderstrand aan zijn mechanische, door de wind gedreven ‘strandbeesten’. De droom: een kudde die op eigen houtje overleeft. Het middel: kilometers pvc-buizen en oneindig veel geduld. “Het strand is mijn laboratorium.”

Onmogelijke draaikolken. Onstuimige stormen. Hongerige haaien. Dodelijke kubuskwallen. Redenen te over waarom geen mens er ooit in slaagde om zonder hulpmiddelen van Cuba naar Florida – minstens 166 kilometer – te zwemmen. Ook de Amerikaanse zwemster Diana Nyad faalt eind jaren ’70 kansloos. Het betekent het einde van haar sportieve loopbaan; ruim dertig jaar lang ligt ze geen tel meer in het water. Totdat De Droom zich op haar zestigste toch weer een weg naar boven wringt.

Je kunt je lichaam nog zo sterk maken of nog zoveel talent hebben, zonder mentale spierballen is elke atleet of avonturier kansloos. Maar waar komt die brain power vandaan? En valt het ook te trainen? Voor Salt magazine dook ik in de diepe krochten van de wilskracht. Bijna letterlijk.

Wat je ook doet, word geen boer, kreeg Fergal Smith (28) te horen van zijn ouders. Geen punt. Als een van de meest veelbelovende big wave surfers op aarde had de Ier de sponsordeals en snoepreisjes voor het uitzoeken. Alleen het bloed kruipt waar het niet gaan kan.